Reïntegratie

Linda wil graag weer reïntegreren op de arbeidsmarkt, maar weet niet zo goed hoe. Hoe neem je nu de juiste beslissing? Kan omdenken hierbij helpen? Ze vroeg daarbij om jullie hulp. Die kreeg ze, in de vorm van ruim honderd bemoedigende reacties.

Haar probleem formuleerde ze als volgt:

"Nadat ik afgestudeerd ben in de Psychologie, heb ik een aantal jaren in het HBO onderwijs gewerkt. Enerzijds leuk werk, maar ik was elk jaar wel weer toe aan 'iets nieuws' en stapte dan weer over naar een ander docententeam of nieuwe opleiding. Dit patroon laat zich ook zien in mijn vrije tijd. Ik doe graag veel dingen naast en na elkaar, denk snel en diepgaand. Ik ben ook snel weer ergens op uitgekeken, toe aan een nieuwe uitdaging. Tegelijkertijd heb ik een enorme behoefte aan autonomie en ruimte om mijn eigen ritme te bepalen, een behoefte aan veiligheid, zekerheid en vastigheid. Ik heb ook een aantal 'beperkingen', zoals het niet goed kunnen verdragen van woon/werkverkeer met de auto of het OV.

Na de zoveelste baanwisseling ben ik uiteindelijk vastgelopen in werk en leven, en bleek het nodig een periode van bezinning (inclusief therapeutische begeleiding) in te lassen. Na anderhalf jaar is de tijd aangebroken om me weer te richten op een terugkeer naar de arbeidsmarkt. Hierin loop ik echter vast. Bang om (weer) de verkeerde keuzes te maken, me niet gelukkig te voelen, nog steeds geen voldoening te gaan vinden in mijn baan en werkomgeving. Ik heb wel ideeën over hoe en wat, maar dit zijn er eigenlijk te veel en soms lijkt de ene optie en dan weer de andere de beste keuze. Wanneer is een droom een (zinloze) vlucht uit de realiteit en wanneer de moeite en het risico waard om er achteraan te gaan? Vaak wordt het advies gegeven naar mijn gevoel te luisteren, maar dat kan de ene dag (soms zelfs het ene uur) iets heel anders zeggen dan de andere. Zo blijf ik hangen, terwijl ik wel goed weet wat mijn kwaliteiten en competenties zijn. Hoe verder?"

We vroegen Linda naar haar reactie op jullie tips en adviezen. Heeft ze er iets aan gehad? Hoe gaat het nu met haar?

"Alle reacties van de Omdenkers gaven bemoediging, inspiratie, confrontatie en veel goede tips. Dank daarvoor. Het proces heeft bij mij langer geduurd dan gewild/verwacht, en is eigenlijk nog steeds volop bezig. Omdat ik lange tijd vast bleef zitten in de fase van angstig zijn om te gaan doen, een volgende stap te zetten, onvoldoende kunnen voelen wat ik wel wilde. Ik heb wat vrijwilligersbaantjes gedaan en netwerkgesprekken gevoerd, maar kreeg elke keer weer het gevoel van 'dit is het niet’ in plaats van 'ja, in deze richting ga ik verder’. 

Veel Omdenkers lijken het uitgangspunt te hebben dat iemand iets 'wil', een eigen interesse of passie heeft. Dat is bij mij nog vaak een worsteling, überhaupt iets willen, het leven als positief en zinvol ervaren. Als ik daarin blijf hangen, maakt dat passief en depressief, een valkuil waar ik niet meer uitkom. 

Met ondersteuning van mijn therapeut en druk vanuit het UWV zal ik binnen nu en vier maanden betaald werk móeten vinden. Ik ben aan het solliciteren op de functie die ik al eerder heb gehad (HBO-docent) en toen telkens weer mee ophield. Uit arremoede, omdat ik niks beter weet? Uit angst omdat ik niet durf te gaan voor wat ik echt wil (hoewel ik nog steeds niet zo goed weet wat dat dan precies zou zijn)? Misschien. Wie weet is het zo dat ik door deze bezinningsperiode hetzelfde werk anders ervaar en er meer voldoening uit haal dan daarvoor. Misschien ook niet, en dan zal ik - vanuit een positie met baan - weer verder op zoek gaan. 

Iets waar ik ook mee bezig ben, maar eigenlijk niet op durf te hopen dat het lukt, is stappen gaan zetten op het pad dat uiteindelijk tot een eigen praktijk als GZ-psycholoog leidt. Dat was de oorspronkelijke bedoeling van mijn studie, maar door persoonlijke omstandigheden is het destijds anders gelopen, en zal ik nu weer 'bij nul' moeten beginnen. 

En... te midden van dit alles beseffen dat er inderdaad meer is dan werk in het leven. Wat nog veel belangrijker is om een positief levensgevoel te krijgen en te houden. Bovendien, zo'n uitgestippeld pad van zoveel jaar vooruit? Hmm, mezelf kennende waarschijnlijk kansloos. Behalve als het wel mijn passie/droombaan blijkt..."

Welke reactie was het meest waardevol? We vroegen Linda om iemand uit te kiezen. Een reactie die haar heeft geraakt of waar ze het meest aan heeft gehad. We belonen per meedenkverhaal altijd minimaal één persoon met één van onze boeken.

"En aan welke reactie ik het meest heb gehad? Dat is erg lastig kiezen. Ehm, dan denk ik toch één in de trant van bemoediging, vertrouwen geven in het proces in plaats van het resultaat, en iemand die al snel reageerde: Peter te Riele."

We willen jullie allemaal weer heel hartelijk bedanken voor alle reacties. Zin in meer meedenkers? Alle lopende casussen vind je hier!