Ouderparticipatie

Onlangs klopte Vera bij ons aan met een probleem dat volgens ons op veel meer scholen speelt: ouderparticipatie. Hoe krijgen leraren ouders meer betrokken? Jullie dachten weer naar hartelust mee en daar zijn we jullie dankbaar voor. Tijd om deze meedenker af te sluiten.

Wat was nu precies het probleem? Vera mailde ons het volgende.

De VO-praktijkschool waar ik training geef zou heel graag meer ouderparticipatie willen, maar ouders komen vaak niet opdagen op ouderavonden. De school heeft sinds dit jaar een nieuw gebouw, maar er kwamen helaas weinig ouders kijken. Zij hebben de ouders nodig, want opvoeden doe je niet alleen! Hoe krijgen zij de ouders meer betrokken, de school in?

Hebben we dit om kunnen denken? Stap 1: maak van het probleem een feit. Ouders zijn niet betrokken. Punt. Niets aan te doen, dat is nou eenmaal zo. Stap 2: maak van het feit een mogelijkheid. Welke mogelijkheid schuilt er in het feit dat ouders niet betrokken zijn? Wij vinden dat Alex het mooi omgedacht heeft door de strategie van het rolverwisselen toe te passen: "Geen aandacht meer aan de ouders besteden, wees blij met weinig betrokkenheid. Geen inbreng van ouders is juist heerlijk, het scheelt uuuuren aan overleg en werkgroepen. Trek lekker je eigen plan en je houdt tijd over." Heerlijk toch! Vera was dat met ons eens, maar vindt deze omdenker in de praktijk niet toepasbaar.

Ik heb net met een glimlach alle reacties nog eens gelezen. Er zitten hele goede vondsten tussen. Echt omdenken is natuurlijk de reactie van Alex. Klinkt heel relaxed. Alleen dat past niet echt bij de visie van de school en zo.

Aha! Wellicht is het probleem dan niet dat ouders niet betrokken zijn, maar dat jullie als school vinden dat ouders betrokken zouden-moeten-zijn. Dat verandert de situatie. Interessant. Vera mailde ons ook nog het volgende:

Ik vond de vraag van José Hoeve en Roos wel interessant: communiceren wij op de goede manier? Komt het wel bij de ouders aan? Of staat deze wereld van school en informatieavonden ver af van de ouders? Het afgelopen jaar hebben wij een ouderavond gehad georganiseerd door onze ouderraad. Het onderwerp van de avond was pesten en er was een gastspreker uitgenodigd van het GGZ. Een erg goed georganiseerde avond, alleen de opkomst was minimaal. Ik schat 25 ouders op een school van 320 leerlingen. In het voorjaar hebben we een multiculturele lunch georganiseerd. Leerlingen hebben aan hapjes gewerkt en ouders / bekenden / buren konden hapjes kopen. De opbrengst was voor een goed doel. Dat was een groot succes. Er waren verassend veel ouders gekomen. Ook onze open dag is heel druk bezocht. Als we terugkijken op die activiteiten hebben we twee besluiten genomen:

• We gaan als school steeds gerichter kijken naar welke informatie we geven op een ouderavond. Ouders moeten weten wat er te “halen” valt. Het moet interessant zijn wat wij te vertellen hebben en aansluiten bij hun kind.
• We gaan vaker aan de informatie een fun-factor toevoegen. Dat kan eten zijn of een markt. Misschien een loterij.

Dat vooral het informele/gezellige werkt op een praktijkschool bleek uit de reactie van Mirjam Corredoira. Gouden vondst om zo iets gezelligs aan iets belangrijks te koppelen.

Ik las ook een paar keer het voorstel om op huisbezoek te gaan. Helaas is dat afgeschaft omdat het veel te tijdrovend was. Ik heb het in het verleden zelf nog wel eens gedaan en het is wel heel waardevol om inzicht te krijgen in de leerling.

Goed om te horen dat jullie reacties Vera in ieder geval weer nieuwe inzichten gegeven hebben. De besluiten die Vera genomen heeft zijn natuurlijk niet echt omdenken, maar neigen meer naar oplossen. Helemaal niet erg (soms is oplossen ook superieur aan omdenken), maar het laat wel weer zien hoe moeilijk omdenken in de praktijk vaak is. Het vraagt moed om een probleem echt te laten bestaan en onze neiging om het op te lossen of weg te werken helemaal los te laten.

We willen jullie allemaal weer heel hartelijk bedanken voor alle reacties. Zin in meer meedenkers? Alle lopende casussen vind je hier! Schroom je ook vooral niet om je eigen meedenkverhaal in te sturen.