Geluidsoverlast
In het najaar van 2012 kon je reageren op het meedenkprobleem van Greta. Wat was er aan de hand?
Ik woon in een twee-onder-één kap woning, een behoorlijk gehorig huis. Mijn buren zijn nogal luidruchtig. Meerdere malen ben ik het gesprek met ze aangegaan. Dan gaat het een dag of twee, drie goed, maar al snel begint het weer van voren af aan. Ik voel me er bezwaard over en wil geen ruzie met mn buren. Maar die geluidsoverlast ben ik ook beu. O ja, omdat het een twee-onder-één kap woning is, ben ik de enige die er last van heeft. Hoe zou ik deze situatie kunnen omdenken?
Als eerste moet gezegd worden dat wij van Omdenken het vermoeden hebben, dat (ernstige) geluidsoverlast moeilijk om te denken is. Als mensen luidruchtig zijn en jij houdt van je rust, dan is er al snel een conflict. Ook al zit er vaak geen bewuste intentie achter om jou te irriteren, jij ervaart dat zo en dat voelt als een inbreuk op je persoonlijke levensruimte. Mensen houden zo lijkt het - geen rekening met jouw gevoelens en dat doet, op een heel basaal niveau, pijn.
Wat ons opviel, en ook Willemien merkt dat terecht op: veel van de reacties zijn gericht op het oplossen van het probleem. Zo stelt Daan voor: wijs de buren er op dat je op sloffen kunt lopen, ook beter voor je parket. Of breng dempend tapijt aan. Frank doet hetzelfde: hij stelt voor de woningen beter te isoleren. Heel nuttig en zinnig, het is alleen geen omdenken maar oplóssen. En ook Element zoekt het in de oplossingen: schakel de woningbouwvereniging in, als je er zelf niet uit komt. Niks omdenkerigs aan, maar wel zo effectief.. En zo is het. Misschien is het de tip waar Greta nog het meeste aan heeft.
Waar het bij omdenken om gaat, is dat je van het probleem een nieuwe mogelijkheid maakt. Dat de geluidsoverlast dus juist de bedoeling wordt, of tot iets nieuws leidt. De suggesties die daar het meest bij in de buurt komen, vinden wij, zijn die van Willemien en Raymond.
Willemien zegt: richt een excursiebureau op voor mensen die gestresst zijn door burengerucht. Nou niet direct een tip die voor Greta toepasbaar is, maar wel een poging met het probleem een nieuwe mogelijkheid te creëren. Raymond schrijft, terecht: bedenk dat je buren niet bewust overlast veroorzaken. Als je last hebt van (het geluid van) anderen, dan ga je je daar op focussen. Je kunt alléén nog maar dat lawaai horen en gaat denken dat het tegen jou persoonlijk is gericht. Kunnen ze geen rekening met mij houden?. Je realiseren, dat de overlast niet tegen jou persoonlijk gericht is en dat mensen zich er niet bewust van zijn dat ze jou hinderen, kan al enorm schelen. Omdenken begint met het reframen van de situatie. Er anders tegenaan (kunnen) kijken. Wat ook helpt is te beseffen dat er ook momenten zijn, dat er helemaal geen overlast is. Waarschijnlijk zie je die momenten niet meer, doordat je zo gefocust bent op het lawaai.
Zelf schrijft Greta er, afrondend, het volgende over:
Helaas zit de gouden tip er niet bij. Dat had ik ook niet echt verwacht, het is al mooi om te lezen hoe anderen ermee om zouden gaan. Daar pik je toch altijd wat van op. De buren maken geen contact, het is dat ik tijdens hun verhuizing zelf naar ze toe ben gestapt om kennis te maken. ( ) Ze zijn nog jong en houden van harde muziek, het liefst met veel bas erin. De regels die gelden van de woningbouw lijken ze niet te kennen. (...) Inmiddels heb ik een vriendelijke brief geschreven, waarin ik de problemen duidelijk maak en vraag om wederzijds respect. Tot nu toe heb ik daar nog geen reactie op gehad en is het weer even wat rustiger. Hopelijk blijft dat deze keer zo. Iedereen hartelijk dank voor het mee/omdenken!
We laten de reacties nog even staan. Vanaf volgende week staat hier een nieuwe, verse meedenkcasus.
Zelf een probleem waar je mee worstelt, en dat je wilt voorleggen aan omdenkend Nederland? Mail ons en wie weet wordt jouw inbreng als meedenker geplaatst.
Oktober 2012